Delegatie BNE aanwezig bij de MH2D

Mergelland Heuvelland 2-daagse

Vrijdag 20 september gingen we (Erwin, Michel, Tjerk en Ritske) met 2 auto’s en 4 racefietsen  naar Berg en Terblijt. Op de zoektocht naar een onderkomen kwamen we uit op B&B Lou Lou. Een nachtclub zou zich niet hoeven te schamen voor deze charmante naam. De B&B was net overgenomen door nieuwe eigenaren en dat was ook wel een beetje te merken. Het was nogal chaotisch. Maar dat mocht de gastvrijheid niet in de weg staan. Gelegen aan een drukke doorgangsweg met aan de overkant een prima restaurant en een gezellig terras konden wij ons hier wel vermaken.

We waren ondergebracht in een familiekamer met 4 bedden en een aparte badkamer met douche. Het was zonnig weer, dus we zouden toch niet veel “thuis” zijn. De racefietsen konden gestald worden in een gangetje grenzend aan de keuken. Voor ons voldoende.

Aangezien het fantastisch weer was en we nog even warm wilden fietsen besloten we richting Camerig te gaan. Dit vooral op verzoek van ijsliefhebber Tjerk. 43 km in de benen, dat moest wel lukken. Erwin wilde ook nog wel even de klim richting Vaals doen, maar dat werd de meesten toch iets te gortig. Met een flinke portie ijs achter de kiezen leek ons dat niet verstandig. Niet dat ijs nou de verstandigste keuze was, maar goed, we waren ook geen profs. Onderweg kwamen we overigens genoeg heuvels tegen die de benen ook goed op temperatuur brachten. En ook ons gemoed werd goed op temperatuur gebracht, want wat hebben we genoten van het prachtige landschap met zijn heuvels en vergezichten. Helaas waren we niet de enigen die dat vonden want het was op deze late vrijdagmiddag smoordruk qua verkeer.

Terug bij ons onderkomen hadden we toch ook wel 1 biertje verdiend vonden we (geen profs he). Al bleek Erwin toch wel de verstandigste, hij nam geen bier. Tegenover ons zat de Geulhemmermolen, alwaar we terecht konden op een gezellig terrasje. Door alle gezelligheid waren we helemaal vergeten dat we ook nog ergens moesten eten. Dat moest natuurlijk wel pasta worden. Gecombineerd met wat gezelligheid kwamen we uit in Valkenburg. Gids Erwin leidde ons vlekkeloos naar de drukke, bruisende culinaire straat in Valkenburg. Hier vonden we al snel een geschikt restaurant. Ondanks het goede weer was Ritske toch iets te enthousiast in zijn kledingkeuze geweest. Een polootje in de avond was toch wel wat aan de frisse kant in de snel afkoelende avond. Na een uitstekende pastamaaltijd gingen we met een goed gevoel huiswaarts.

De eerste nacht aan een drukke doorgaande weg beloofde voor de nachtrust niet veel goeds, maar de prima bedden maakten veel goed. Het ontbijt erna in de gezellige serre was ook prima. Er stonden hoge hagen tussen de weg en de achtertuin die voor een goede afscheiding zorgden. Als beginnende eigenaren kon natuurlijk niet alles goed gaan. Zo was er geen wit brood. Ook was de hoeveelheid yoghurt en dergelijke niet bepaald overvloedig aanwezig. Maar na wat vragen werd dat snel opgelost. Er werd zelfs aangeboden een eitje te bakken. Uiteindelijk konden we er prima mee leven en hadden we aardig gestapeld voor een mooie tocht.

We hadden besloten niet helemaal naar de start in Sint Geertruid te rijden. De route zou redelijk dicht langs ons komen, we hoefden alleen maar even de juiste straat op te zoeken. Dit bleek echter lastiger dan gedacht. Toen we wat besluiteloos rond reden werden we gered door een hardloper die uitstekend bekend was. Hij zag onze zoekende ogen en wist ons feilloos te vertellen waar we naar toe moesten. 10 minuten later zaten we op de route. We hadden gekozen voor 120 km op de eerste dag. Ondertussen scheen het zonnetje alleraardigst en hadden we totaal geen last van de magere wind. Diverse beklimmingen stonden ons te wachten en regelmatig wachten we elkaar na een klim op. Onderweg deden we ons bij de verzorgingsposten tegoed aan de wafels, gevulde koeken, winegums enz. En natuurlijk veel drinken. Ook België werd kort aangedaan. Beducht waren we voor de gaten in de weg, maar het viel mee. Op menige klim piepte en kraakte het, maar we gingen stug door. Op het laatst een kleine krampaanval soms, maar het bleef bij een schijnbeweging.

Voldaan keerden we al vroeg terug en zochten we ons favoriete terrasje op aan de overkant. Hadden we 2 biertjes verdiend? Of 3? We verbaasden ons, zittend op het terras, over het aantal verschillende soorten fietsers. Een mooi gezicht, al nagenietend aan ons tafeltje op het terras. We hadden deze keer geen zin om “ver” uit eten te gaan. Na wat omzwervingen in de buurt kwamen we toch uit aan de overkant, waar we ook nog voortreffelijk konden eten. Omdat we ons buiten niet bloot wilden staan aan de rook van de rokers gingen we binnen eten. Nog even de ervaringen van de dag uitwisselend maakten we alvast de plannen voor de 2^e dag. Gelukkig liep de route letterlijk langs onze B&B. En we hadden ook nog het geluk dat we onze spullen mochten laten staan om daarna ook nog even te kunnen gaan douchen. Benieuwd waren we hoe stijf de benen zouden zijn….

6.30 Ging de wekker. 7 uur ontbijt. Nu was er wel wit brood. Er werd snel progressie geboekt. Met een volle maag en amper stijve benen gingen we toch wel enthousiast op stap. Het was nog rustig op de weg, nog wel wat frisjes. Maar de temperatuur steeg snel. De tweede dag had wel veel meer hoogtemeters, maar de afstand was “maar” 90 km. Al snel doemde de Cauberg op. Als eerste beklimming ging dit nog prima met relatief frisse benen. Erwin had zijn “angstgegner” de Cauberg overwonnen zonder problemen. Al snel kwamen we de overige stevige puisten tegen, de Doodeman, de Eyserbosweg, de Gulpenerberg….Bij de laatste hadden we een verzorgingspost met onder andere……Gulpenerbier. Dit vonden we niet zo gepast onderweg. Het terrasje in Gulpen daarentegen was wel zeer gepast, reuze gezellig. De 90 km vlogen voorbij. En iedereen had het goed verteerd. Na een snelle douche en een lunch aan de overkant gingen we tevreden huiswaarts. Een geslaagd weekend had zijn einde bereikt.