Clinic met Erik Dekker

Wat een mooi affiche! Ook nog enigszins in het kader van 30 jaar BNE, leuk. Dit was iets wat ik niet aan mij voorbij kon laten gaan. Hoewel, FC Emmen – FC Twente leek ook wel aantrekkelijk om te bekijken aan de Oude Meerdijk. Maar een fietstocht door de Drentse dreven met de beroemde Drentsche racefietser, Erik Dekker, was ook niet te versmaden. Dus op zondag 7 mei op de racefiets naar Wijster, daar was immers de samenkomst en afsluiting. Erik Dekker blijkt een joviale gast, geeft iedereen een hand en beloofd de namen te onthouden. Hij is een gemakkelijke prater, hij praat honderd uit. Om 7 uur is hij al vertrokken uit Hedel (vlak bij Den Bosch), de Tesla moest onderweg ook nog getankt worden, maar ruim voor 10 uur is hij in Wijster, man van timing dus!

Erik Dekker is echt wel een grote naam vanuit het verleden: onder andere winnaar Amstel Gold race, 2e in Ronde van Vlaanderen, 4 etappes gewonnen in de Tour de France, Parijs-Tours gewonnen, evenals de Classica San Sebastián en winnaar geweest van UCI Wereldbeker. Hoe vaak tref je iemand met zo’n staat van dienst, waar je dan ook nog een ‘rondje’ mee mag fietsen. Supermooi. Na de koffie met cake (aangeboden door BNE) is om half 11 het vertrek met de groep (die had wat groter mogen en kunnen zijn) enthousiastelingen. 1 van ons is op de e-mountainbike (‘in dit tempo had ik wal op de gewone fietse mit kent’, aldus de niet nader te noemen deelnemer). Lekker tempo hoor, tegen en net even boven de 30 in het uur. Zelfs voor de niet regelmatig fietsende racer is het in de groep prima bij te benen.

Hele mooie tocht uitgezet door Ritske. Complimenten hiervoor. Vanaf Wijster gaat het via Holthe (bij Beilen), Smalbroek, Lheebroek en Lhee naar Dwingeloo, lekker met de wind in de rug. Onderweg wordt er naar hartenlust gebabbeld met elkaar en ook Erik Dekker voegt zich bij verschillenden in de groep voor een praatje. Naar Ruinen is iets meer wind op de kop, maar het tempo blijft goed. Even buiten Ruinen, richting Gijsselte, een mooi en verrassend decor: diverse open koetsen met paarden ervoor en sjiek aangeklede mensen, hoge hoeden, bolhoeden, fraaie pakken en jurken, in de rijtuigen. Niet iets wat je alle dagen ziet. Zo mooi is Drenthe dus ook. Sowieso een mooie wereld trouwens aan de andere kant van de VAM berg. Voor wie er nog nooit is geweest, ga er eens fietsen, krijg je geen spijt van! Via Gijsselte naar Pesse en dan even stoppen bij de VAM berg. Vanwege de tijd maximaal 3 keer richting het dak van Drenthe fietsen. De beste tip van Erik Dekker: ‘ga er maximaal 2 keer tegenop’. Ondanks de goeie kwaliteit van de tip (ik had mij dit al voorgenomen), had ik stiekem nog op andere tips gehoopt.

Hoe gemakkelijk Dekker dan ook tegen de bult op fietst, petje af. Zelfs met een motortje in de fiets was hij niet bij te houden. Als iedereen klaar is met de afdaling(en) wordt er gang gezet naar Wijster waar we kunnen lunchen. Blijkbaar ruikt Erik Dekker de stal (of de keuken), want hij gaat op kop en met een aardig tempo van 35 in ‘t uur naar Eijg en Wijs, het begin- en eindpunt van deze tocht. De wil om iets te winnen is er bij. Erik Dekker nog steeds, want het sprintje naar het kombord van Wijster moet hij wel even winnen. Na een welverdiend drankje (van karnemelk tot bier) wordt er smakelijk geluncht. Prima adres in Wijster om even op te steken als je naar de VAM berg gaat of er juist vandaan komt. Het blijkt maar weer dat ook deze groep een vree(d)(t)zaam volkje is tijdens het lunchen.

Er wordt nog gezellig met deze en gene gesproken. Het verhaal over de carrière van Erik Dekker wordt niet meer gedaan. Na de lunch is het tijd voor afscheid van de wielrenberoemde Drent en tijd voor een ieder om huiswaarts te keren, al dan niet fietsend. Dekker merkt op dat in alle groepen waarin hij de laatste jaren heeft gefietst, hij niet zoveel talent heeft waargenomen als in deze groep van BNE. Waar dat talent dan uit bestaat heeft hij er niet bij verteld. Voor een ieder heeft Erik nog een presentje in de vorm van een fraai boek met fietstochten en verhalen. De fietstocht naar huis was voor mij nog eentje met een hobbeltje. Ergens halverwege Wijster en huis merk ik dat mijn achterband wel erg zacht is, meer lucht er buiten dan er in. Nog geen 500 meter voordat ik de zachte band opmerk ben ik voorbijgestoken door BNE-ers die met de auto naar huis gaan, toeterend en handopstekend gaan ze voorbij. Hun mogelijke hulp heb ik nu dus niks meer aan, ze zijn al een stip aan de horizon. Gelukkig kan ik na bijna een kilometer lopen bij een woning de band oppompen. De band blijft gelukkig hard tot ik thuis ben. Lekker douchen en nagenieten van deze heerlijk tocht mede mogelijk gemaakt door BNE en Erik Dekker.